ســرمایه گذاران بزرگ بین المللی بازار حال و آینده خود را از سال ۲۰۱۲ عمدتا” در منطقه ای که به اصطلاح “چین بزرگ” مینامند متمرکز ساخته اند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم- در قرن 21، اهمیت سرمایه گذاریهای خطرپذیر در تأمین مالی موسسسات کشاورزی با پتانسیل رشد بالا در سطح جهانی به عنوان یک الزام شناخته شده بازار آینده است اما سرمایه خطرپذیر با سرمایه بخش خصوصی (Private Capital) کاملا متفاوت است.
بسیاری از شرکتهای بزرگ و معروف در زنجیره کشاورزی آمریکا نظیر( سیباس، سیمپلات، شاخه های خواهری مونسانتو، آکاناگان)، با ابداع و تجاری سازی فن‌آوری‌هایی از قبیل اصلاح بذر و مکانیزاسیون، زیست فن‌آوری (Biotechnology)، بیوتک و تولید نرم افزارهایی که داده‌های اولیه آن، با نمونه برداری از زمین و داده های ماهواره ای تهیه می‌شود(FieldScripts) و نوآوری هایی که اصطلاحا نوآوری های شومپیتری(Shumpeterian Innovation ) نامیده می شود، همگی در ابتدا توسط سرمایه گذاران خطرپذیر تأمین مالی شده اند.
امروزه علا وه بر نقش تامین کننده مالی، صنعت سرمایه گذاری پرخطر، تبدیل به یک هسته مرکزی در بعضی شرکت های نوآور و پویای کشاورزی و بایو تکنولوژی در سطح جهانی شده است. در خلال چهار دهه اخیر، این صنعت در سطـــح بین المللی وسعت یافته به طوری که هم اکنون تعداد 78 انجمن سرمایه گذاری پرخطر در جهان وجود دارد.
گرچه هنوز آمریکا به مرکزیت خود در این صنعت ادامه میدهد، ولی در سایر مناطق جهان و به ویژه در آسیا مراکز بسیار فعالی در این زمینه به وجود آمده است. البته تنوع شاکله اقتصادی-اجتماعی کشورها، از نظر اکوسیستم های کسب و کار، اکوسیستم حقوقی و مالی و سیستم های ابداع گرانه ملی، سطوح کارآفرینی، توسعه اقتصاد سیاسی، رفتارهای متغیر نیروی کار، قوانین مالکیت بر شرکتها، کامیابیهای علمی و فرهنگ کسب و کار نیز بر سیر تکامل و رشد صنعت سرمایه گذاری خطر در کشورها نیز بگونه ای ویژه ای تاثیر گذار است.
قبل از جنگ جهانی دوم، منابع سرمایه ای برای کار آفرینان کشاورزی در هر کجای جهان، یا دولتها و مؤسسه های مورد حمایت دولت بودند و یا سرمایه گذاران غیر رسمی(فرشتگان نجات)که معمولا” روابط قبلی هم با مزرعه داران داشتند. در این دوران بانکها به طور منطقی تمایلی به اعطای وام به مؤسسسات جدیدالتأسیس کشاورزی که معمولا فاقد وثیقه بوده و فعالیت آنها توام با ریسک بالا بود، نداشتند.
تأمین مالی توام با خطر به عنوان یک فعالیت رسمی، بلافاصله بعد از جنگ جهانی دوم ابتدا در مناطق سواحل شرقی آمریکا به عنوان یک فعالیت سازمان یافته(Venture capital as an Institution)آغاز گردید. در خلال شش دهه بعد از آن، رفتار جوامع نسبت به این فعالیت به تدریج چنان گسترش و حرفه ای گردید که هم اکنون به عنوان یک صنعت از آن نام میبرند.
از دهه1980، مرکزیت صنعت سرمایه گذار خطرپذیر از نیویورک و بوستون در شرق آمریکا به منطقه معروف (Silicon valley) در غرب منتقل شد. تجربه نقش دولت آمریکا در توسعه صنعت سرمایه گذاری پرخطر در بخش کشاورزی هرچند غیرمستقیم، ولی مهم بوده است.
